(Mt 18, 1-5. 10. 12-14)

Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?» On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł:
«Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje.
Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.
Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.
Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych».

 

Dzieci są małe, słabe i niemal całkowicie bezbronne a jednak żyją. Na tym polega jeden z cudów tego świata.

Bóg mówi do ciebie tym światem, jego strukturą i zależnościami. Ogrom, który się przed tobą otwiera może trochę przytłaczać i przyprawiać o dreszcze. Dlatego ważne, byś złapał właściwe proporcje, byś pamiętał, że źle przyłożona miara da fałszywy wynik. Dzieckiem jest się nie po to, by się bać, lecz po to, by nie wstydzić się przytulić.

---

tagi: ewangelia 

	Czarny
	13 sierpnia 2024 07:49

0     256    4 zaloguj sie by polubić