Parę dni temu zaciąłem się nożem przy ostrzeniu noża, toteż żona obłożyła mój paluszek opatrunkiem. Liczba opatrunków w gospodarstwie domowym jest liczbą, która się regularnie zmniejsza. Jeśli na przykład starsze dziecko się skaleczy i dostanie opatrunek, czyli plasterek z zającem, to automatycznie młodsze dziecko też jest skaleczone co najmniej w jednym miejscu i też chce plasterek z zającem lub przynajmniej delfinem - wiadomo, matematyka codzienności. Żona służy do uaktualniania liczby zajączków i delfinów.

Tym razem żona kupiła opakowanie takich plasterków, które było niestety puste w środku. Ktoś zwinął wszystkie plastry z opakowania, zamknął je i odłożył na półkę w sklepie Hebe. Zawrzałem gniewem.

Zawrzałem gniewem

i pojechałem do Hebe.

Pani w Hebe miała dwie cechy: była młoda i zdziwiona. Przez trzydzieści sekund dziwiliśmy się wspólnie kondycji moralnej ludzkości, po czym pani z Hebe dała mi opakowanie pełne pięknych plasterków. Dobra robota, mężu. Przy okazji pojechałem do głównej siedziby Poczty Polskiej, gdzie nadałem przesyłkę, której kod był niemożliwy do odczytania w naszej wioskowej placówce pocztowej. Tutaj kod został odczytany (na drugim czytniku z kolei), lecz okazało się, że żona wpisała ZŁE LITERKI!!! Zamiast L powinna wpisać M!!! Bo koperta nie ważyła prawie nic, ale była formatu A4 - więc koniecznie M! Korzystając ze swoich zasobów okrągłych zdań przekonałem obydwie panie na Poczcie Głównej Polskiej, żeby, mimo wszystko, spróbowały nadać literkę L. Nadały. Dobra robota, mężu 2.

Przy tej samej okazji pojechałem też do Auchana za miastem, gdzie czekał na mnie i moje pieniążki przeceniony wigwam dla córeczek. Był to już ostatni wigwam na świecie. Resztę Indianie zabrali ze sobą, wyjeżdżając z kraju. Podźwignąłem wigwam w ramiona na placu, na którym był rozstawiony i zaniosłem do stoiska, gdzie go nabyłem. Była to Dobra robota, mężu 3 - ponieważ ów przedmiot był już oglądany przez obce osoby i nie wiadomo, jakby się to skończyło.

Trzy zadania, dwie godziny, jeden mąż - to ja! Wracam do domu, dumny i spocony. Przede mną i za mną sznurek samochodów, wszyscy kupują wigwamy lub coś podobnego, np. piłki nożne. Nagle samochód nagle przede mną zaczyna nagle ostro hamować, ponieważ samochód przed nim zaczął ostro hamować, ponieważ zbliżył się do przejścia dla pieszych, na którym stał pieszy. Udało się. Samochód nr 1 zahamował i stanął, samochód nr 2 zahamował i stanął, ja zahamowałem i stanąłem. Uff.

Coś mnie walnęło z tyłu - moja głowa i reszta korpusu poleciała do przodu i zatrzymała się na pasach bezpieczeństwa. Następnie wróciła do tyłu, wraz z korpusem. Uff okazało się nieaktualne. Mój samochód też poleciał do przodu i zatrzymał się na samochodzie nr 2, który stał przede mną. Głowa i korpus chciały znów polecieć, tym razem do tyłu, ale z tyłu było oparcie fotela i zagłówek, twardy jak życie, że tak powiem. Życie. Jakieś klaksony i głośne chrzęsty, jakieś coś, wiadomości w radio nie przestają nadawać. I taka migawka - długie sekundy pracy mojego mózgu, który próbuje zrozumieć, co się dzieje a ja patrzę oczami na czubek wigwamu, leżącego obok.

CDN.

---

tagi: zycie  złodzieje  nerwica  plaster  wigwam 

	Czarny
	14 lipca 2021 14:14

23     1668    14 zaloguj sie by polubić