(Mk 7, 14-23)
Jezus przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego:
«Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!»
Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o tę przypowieść. Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, i zostaje wydalone na zewnątrz». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste.
I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».

Głupota nie jest darem od Boga. Wychodzi z twojego wnętrza i czyni cię głupcem, więc to ty jesteś jej sprawcą, jak również jej celem. Jeśli zaś dzielisz się nią z innymi, stajesz się jak ryczący lew, który zionie pustką.

Darem od Boga jest twoje człowieczeństwo, czyli to, co istnieje między darem a przyjęciem, między przyjęciem a przetworzeniem, między przetworzeniem a odpowiedzią w działaniu.

Dopóki nie zrozumiesz, że to z ciebie wynika trucizna, nie będziesz w stanie powstrzymać się przed pluciem.

	Czarny
	7 lutego 2024 07:09