(Mt 5, 17-19)
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.
Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Pan Bóg nie zmienia zdania w kwestii twojego szczęścia. W dalszym ciągu uważa, że jesteś w stanie zdobyć się na wysiłek i wprowadzać w życie tych kilka wskazówek, których ci przed wiekami udzielił.  Wie jednak również, że ty, jako podlegający zmianom – potrzebujesz zmian, by lepiej, pełniej rozumieć. Otwiera więc przed tobą nowe drogi Jego poznania byś ty, wciąż się zmieniający, czuł Jego stałość i jednocześnie byś ty, śmiertelny w ciele, coraz wyraźniej widział różnicę między życiem a nieszczęściem.

Przysyła więc swojego Syna, który wypełnia Prawo nauczaniem, życiem i śmiercią na krzyżu. Nauczanie Pana Jezusa wypełnia te obszary twojego intelektu, w których powinny kwitnąć bujną zielenią wnioski wynikające z Prawa, a na których, z racji twojego lenistwa zalega pustynny piach. Życie Pana Jezusa, będącego żywym, a więc czynnym Słowem to wypełnienie nadwątlonej gałęzi, na której rosną wspólnie chęci i działania. Natomiast Jego śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie do wypełnienie wiedzy o miłości, o której myślałeś do tej pory, że jest uczuciem, porywem serca…

Wypełniać więc znaczy odsłaniać. Bóg odsłonił się przed tobą. Spróbuj nie zazdrościć sąsiadowi jego samochodu.

	Czarny
	6 marca 2024 07:32